maszyna

Słowniczek pojęć druku 3d

przez

  1. Druk 3D – Drukowanie przestrzenne
  2. Podstawowe Technologie
    1. FDM – jedna z pierwszych technologii druku 3D. Polega na podgrzewaniu materiału, tutaj nazywany filamentem poprzez głowice, która rozgrzana jest do temperatury odpowiedniej dla danego materiału. Głowica nakłada warstwy materiału, a porusza się za pomocą silników krokowych lub serwomechanizmach. Warstwy są nakładane w płaszczyźnie XY, czyli tej samej, na jakiej drukują drukarki do papieru. Różnica jest taka, że głowica bądź też stół roboczy przesuwa się po osi Z (w górę i w dół). Warstwy są podgrzewane do takiej temperatura, aby zastygały niemalże natychmiast, co tworzy jednolitą bryłę.
    2. SLS (Selective laser sintering) – druk polegający na spiekaniu za pomocą lasera sproszkowanego tworzywa sztucznego. Stół roboczy porusza się w osi Z(góra, dół), na który nasypywana jest warstwa proszku, który potem spieka wiązka laserowa, nadając kształt drukowanemu elementowi.
    1. SLA (Stereolitografia) – Jest to historycznie najstarsza technologia druku 3D. Polega na utwardzaniu przez wiązkę lasera żywicy światłoczułej. Cały proces wygląda następująco: u podstawy drukarki znajduje się pojemnik, do którego wlewana jest żywica i w której zanurzony jest stół roboczy. Stół roboczy jest ruchomy tylko w osi Z (góra, dół), to odpowiednie sterowanie wiązką laserową nadaje kształtu modelowi, a stół roboczy jest odpowiedzialny za podnoszenie elementu, na żądaną wysokość, określoną przez wysokość jednej warstwy.
    2. PolyJet – jest to proces najbardziej zbliżony do tradycyjnego drukowania na papierze. Stół roboczy przesuwa się w osi Z (góra, dół), a nad nim porusza się głowica wyposażona w laser UV, który utwardza światłoczułą żywicę.  Kiedy warstwa zostaje utwardzona przez światło UV, stół roboczy opuszcza się w dół i zostaje zapoczątkowana nowa warstwa elementu i tak aż do zakończenia procesu. Bardzo podobnie działa tradycyjna drukarka laserowa, przy czym na papier nakładana jest cienka warstwa proszku z tonera, laser ją utwardza.
    3. EBM – Polega na utwardzaniu (wypaleniu) przez wiązkę lasera sproszkowanego metalu. Cały proces wygląda następująco: u podstawy drukarki znajduje się pojemnik, do którego wlewana jest żywica i w której zanurzony jest stół roboczy. Stół roboczy jest ruchomy tylko w osi Z (góra, dół), to odpowiednie sterowanie wiązką laserową nadaje kształtu modelowi, a stół roboczy jest odpowiedzialny za podnoszenie elementu, na żądaną wysokość, określoną poprzez wysokość jednej warstwy. W tej metodzie nie można drukować elementów jeden na drugim, jak w przypadku innych metod na przykład: SLS
    4. SLM / DMLS – Polega na utwardzaniu (wypaleniu) przez działo elektronowe (kozacka nazwa) sproszkowanego metalu. Cały proces wygląda następująco: u podstawy drukarki znajduje się pojemnik, do którego wlewana jest żywica i w której zanurzony jest stół roboczy. Stół roboczy jest ruchomy tylko w osi Z (góra, dół), to odpowiednie sterowanie wiązką laserową nadaje kształtu modelowi, a stół roboczy jest odpowiedzialny za podnoszenie elementu, na żądaną wysokość, określoną poprzez wysokość jednej warstwy. W tej metodzie nie można drukować elementów jeden na drugim, jak w przypadku innych metod na przykład: SLS
  3. Najpopularniejsze tworzywa
    1. ABS – akrylonitrylo-butadieno-styrenowy tak brzmi pełna nazwa tego materiału. Bardzo popularny materiał w świecie druku 3D jak i w codziennym życiu. Na przykład: myszka do komputera czy długopis są zrobione z ABS’u.
    2. PLA (Polilaktyd) – Jest otrzymywany z mączki kukurydzianej, a więc jest w pełni biodegradowalnym materiałem. PLA jest używany głównie do celów medycznych między innymi do rozpuszczalnych nici chirurgicznych czy do produkcji implantów dentystycznych. Używany również do produkcji naczyń jednorazowego użytku, które rozkładają się w ciągu 3 miesięcy.
    3. ASA – tworzywo troszeczkę przewyższające właściwościami ABS. Również jego produkcja jest bardzo podobna otrzymujemy go z polimeru akrylo butylowego. Odporna na utlenianie, jak i promieniowanie UV. Stosowana szeroko w budownictwie i motoryzacji. 
  4. RepRap –  jest to projekt drukarki 3D zdolnej do wytwarzania własnych części, za czym idzie to, że RepRap może sam siebie wyprodukować.
  5. Support – jest materiał podporowy, który tworzony jest podczas drukowania pod elementami, które „wiszą w powietrzu”.
  6. CAD –  Po angielsku: computer aided design, a po polsku Projektowanie wspomagane komputerowo. To zastosowanie sprzętu i oprogramowania komputerowego do tworzenia/projektowania modeli technicznych.
  7. Filament – materiał termiczny wykorzystywana przy drukowaniu FDM
  8. G-code – jest to znormalizowany algorytm poleceń dla urządzeń druku 3D i CNC. Definiuje on operacje, które należy wykonać, aby powstał model.
  9. Infill – wydruku w technologii druku 3D nie są jednolitą bryłą, są w jakieś części puste w środku. I właśnie procentowy udział materiały w środku elementu definiuje „infill (wypełnienie)”
  10. Fotopolimer – żywicą aktywowana światłem, która najczęściej pod wpływem tego światła zmienia swoje właściwość na przykład zmienia stan skupienia z cieczy na ciało stałe.
  11. plik STL – standardowe pliki używanie w technologii druku 3D. Prawie wszystkie oprogramowania CAD, mają możliwość zapisu modeli w formacie STL.
  12. plik STEP – po angielsku „Standard for the Exchange of Product Data”. U standaryzowany przez ISO format modeli 3D. 
  13. Wytrzymałość na rozciąganie – dzielimy ją na wytrzymałość dynamiczna i statyczną. Wytrzymałość dynamiczna to maksymalna siła rozciągająca, przy której następuje zerwanie próbki. A wytrzymałość statyczna to siła przy której materiał zaczyna się nieodwracalnie wydłużać.
  14. Mesh – Po polsku „siatka„. Jest to zbiór powierzchni w kształcie wielokątów odzwierciedlająca kształt modelu 3D.

MASZ POMYSŁ?

Porozmawiajmy! Zadzwoń lub napisz do nas i dowiedz się jak możemy zrealizować Twój pomysł.

Skontaktuj się